Nie zapomnij do nas zajrzeć – > 
Gry planszowe zazwyczaj kojarzą się z przyjemnymi wieczorami pełnymi śmiechu, strategii i lekkiego współzawodnictwa. This War of Mine postanawia zniszczyć te skojarzenia, zadeptać je w błocie i przypomnieć Ci, że wojna to piekło, a Ty jesteś tylko pyłkiem na wietrze okrutnego losu.
To nie jest fajna gra. To symulator cierpienia, podejmowania niemożliwych decyzji i powolnego uświadamiania sobie, że w świecie ogarniętym wojną nie ma wygranych. Ale jeśli jesteś gotów na ten emocjonalny rollercoaster, dostaniesz jedną z najbardziej angażujących i klimatycznych gier planszowych na rynku.
Fabuła: Tu nie ma bohaterów
Zamiast dowodzić żołnierzami na froncie, wcielasz się w grupę cywilów uwięzionych w oblężonym mieście, którzy po prostu chcą przeżyć. Problem w tym, że to wcale nie jest takie proste. Masz rozpadający się budynek jako schronienie, garść zapasów i mnóstwo trudnych decyzji do podjęcia.
Wyjdziesz nocą na szabrowanie w nadziei, że wrócisz z jedzeniem, czy zostaniesz w kryjówce i spróbujesz utrzymać morale? Podzielisz się jedzeniem z umierającym sąsiadem, czy zatrzymasz je dla siebie? Czy jesteś gotów okraść staruszków, jeśli to oznacza, że Twoja grupa przetrwa jeszcze jeden dzień?
Każda decyzja boli. A każda zła decyzja boli jeszcze bardziej.
Mechanika: Kooperacja, frustracja, desperacja
Gracze razem kontrolują postaci i wykonują różne akcje: budowanie prymitywnych narzędzi, zbieranie wody deszczowej, przeszukiwanie ruin czy odpoczynek. Wszystko dzieje się w cyklach dnia i nocy, a każda tura przynosi nowe wydarzenia, które potrafią zniweczyć Twoje plany w kilka sekund.
Gra nie ma jednego prowadzącego – wszyscy wspólnie decydują o losie grupy, a wydarzenia są rozstrzygane przez Księgę Skryptów – gigantyczny zbiór narracyjnych fragmentów, które sprawiają, że każda rozgrywka jest inna.
A jeśli ktoś liczy na sprawiedliwość… cóż, w tej grze los może być równie okrutny co rzeczywistość. Możesz zrobić wszystko dobrze i i tak umrzeć z zimna. Brzmi jak zabawa? Tak, ale w stylu czemu ja to sobie robię?
Wykonanie: Piękne w swojej ponurej brzydocie
Styl graficzny This War of Mine to połączenie szarości, smutku i beznadziei. Ilustracje wyglądają jak szkice wykonane ręką kogoś, kto już dawno stracił nadzieję na lepsze jutro – i to idealnie pasuje do klimatu gry. Plansza to smutny dom w ruinie, a karty zdają się szeptać: To i tak nie ma znaczenia, wszyscy umrzemy.
Ale właśnie to sprawia, że gra jest tak klimatyczna. Nie ma tu miejsca na kolorowe pionki i uśmiechnięte meple. Są tylko zimne cyfry i ponure decyzje.
Dla kogo?
- Dla fanów gier narracyjnych – historia i wybory są tu na pierwszym planie
- Dla graczy, którzy lubią wyzwania – jeśli Dark Souls miałoby wersję planszową, to byłoby to to
- Dla tych, którzy chcą przeżyć emocjonalne trzęsienie ziemi w trzy godziny
Dla kogo nie?
- Dla ludzi, którzy szukają lekkiej rozgrywki na spotkanie z rodziną (Babciu, mamy wybór: ukraść leki rannemu chłopcu albo patrzeć, jak umiera. Co robimy?)
- Dla tych, którzy nie znoszą losowości – niektóre decyzje mogą być zrujnowane przez jedno pechowe losowanie
- Dla optymistów – serio, po tej grze można mieć egzystencjalny kryzys
Podsumowanie: Mistrzostwo, które boli
This War of Mine to genialna, ale brutalna gra. Jest piękna w swoim realizmie i bezwzględna w swojej narracji. To nie planszówka, przy której odpoczniesz – to gra, która sprawi, że będziesz się zastanawiał nad moralnością człowieka i siłą przetrwania.
Czy warto w nią zagrać? Absolutnie. Czy będziesz chciał zagrać w nią drugi raz? To już zależy, jak bardzo lubisz emocjonalne tortury.
Cieżko mi określić próg wejścia w tą grę. Grałem tylko samemu, przez pierwsze trzy rozgrywki byłem przekonany, że coś robię nie tak, albo nie znam zasad, bo wszyscy umierają…niestety myliłem się, znam sasady. Niestety to zasady wojny. Tu się ginie.
Po więcej informacji o grze, zapraszamy na planszeo