Soul Blade został skatowany przeze mnie do granic przesady, wszyscy bohaterowie ograni wszerz i wzdłuż, a człowiek potrafił zatracić się w niej zupełnie. Pamiętam doskonale schadzki w moim mikrym pokoju, kiedy to z licealnymi kumplami czwórkę przesiadywaliśmy i tłukliśmy w tę grę (na jednym, przechodnim padzie). Takich emocji już się nie da odtworzyć i na zawsze pozostaną przyklejone do jednego tytułu.