Nie zapomnij do nas zajrzeć – > 
Uffff! Lokomotywa: Gra planszowa, która wjeżdża na stół z impetem poetyckim, rytmem Tuwima i dawką nostalgii. Jakbyśmy wszyscy właśnie wrócili z pierwszej klasy podstawówki, gdzie zapach kredy mieszał się z zapachem mokrej gąbki do ścierania tablicy.
Lokomotywa – czyli jak Tuwim zamienił się w stratega kolejowego
Na papierze brzmi to banalnie: Gra dla dzieci inspirowana wierszem.
W praktyce jednak Lokomotywa to sprytna, rytmiczna, edukacyjna przygoda, w której uczymy się planowania, liczenia, układania i odrobiny cierpliwości: Czyli tego, co dorosłym przydaje się w życiu, a dzieciom w zabawie.
Tutaj każdy gracz staje się małym maszynistą, który musi załadować swoją lokomotywę: Tłuste kiełbasy, pękate szafy, podłużne fortepiany, żyrafy, słonie, 1000 atletów – jak w klasycznym tekście mistrza Tuwima.
A wszystko po to, by lokomotywa ruszyła najpierw powoli jak żółw ociężale… I nie wykoleiła się pod ciężarem kiełbas, żelaza i bananów.
Mechanika – czyli jak zrobić z poezji logistyczny majstersztyk
Mechanicznie gra przypomina lekki tytuł rodzinny z nutką taktyki.
Gracze dobierają karty wagonów i towarów, starając się dopasować je do dedykowanych wagonów. Tak, by całość stanowiła spójną i efektywną lokomotywę.
Brzmi prosto? Jasne. Ale potem zaczyna się kombinowanie, bo każdy wagon to inny bonus, a towar nie pasuje do wylosowanego wagonu.
Zaskakująco często słyszysz więc przy stole zdania w stylu:
- Jeszcze słoń i będę miał komplet punktów
- Ja chce ten wagonik, bo na nim jest chmurka, a ja mam dużo chmurek!
Gra jest szybka, intuicyjna i pełna humoru, zwłaszcza gdy dorośli zaczynają recytować Tuwima w rytm turlanych kostek.
Atmosfera – retro poezja spotyka nowoczesną zabawę.
To, co najbardziej urzeka w Lokomotywie, to połączenie klasycznej poetyckiej estetyki z nowoczesną formą gry planszowej.
Ilustracje nawiązują do książeczek sprzed lat – pastelowe, ciepłe, pełne detali, a przy tym dynamiczne i żywe.
Każdy wagon wygląda jak fragment dzieciństwa, a przy stole czujesz, jakbyś znowu siedział na dywanie w przedszkolu, słuchając pani, która mówiła: Słuchajcie, dzieci! Lokomotywa!
Gra ma też cudowny rytm – naprawdę czujesz, że plansza puffa i sapa z każdym ruchem.
To nie tylko zabawa w zbieranie kart – to mała poetycka podróż przez świat wyobraźni, rytmu i nostalgii.
Dla kogo?
Lokomotywa to idealna gra rodzinna.
Dla dzieci – wciągająca i rozwijająca. Uczy liczyć i planować, aby zebrać jak najwięcej punktów.
Dla dorosłych – sentymentalna podróż w czasy, gdy największym problemem było to, że lokomotywa dyszy i dmucha, żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.
Nie wymaga tłumaczenia zasad przez pół godziny, a daje mnóstwo okazji do śmiechu, rywalizacji i poetyckich popisów.
Podsumowanie
Styl: edukacyjna klasyka z duszą poety
Mechanika: dobieranie wagonów i towarów, planowanie i rytm
Klimat: Tuwim spotyka strategię
Dla kogo: dzieci, rodzice, nauczyciele i miłośnicy rymów
Czas gry: akurat na jeden przejazd między kąpielą, a bajką na dobranoc
Werdykt:
Lokomotywa to gra, która ciągnie wagony dziecięcej wyobraźni i dorosłej nostalgii z gracją poetyckiego parowozu.
Nie potrzebujesz biletów, tylko wyobraźni i odrobiny humoru.
Bo kiedy ta lokomotywa rusza z miejsca, nawet dorośli zaczynają mruczeć pod nosem: Najpierw powoli, jak żółw ociężale…
Naszej młodej czytelniczce przypadła tak do gustu, że już planuje uzbierać całą serię.
Z informacji na pudełku możemy wyczytać, ze do tej pory ukazały się dwie pozycje.
Rzepa i Lokomotywa
Z całego serca polecam uzbierać serię.
Pudełka są małe i będą dobrze wyglądały w dziecięcym pokoju.
Za egzemplarz recenzencki dziękujemy wydawnictwu Nasza Księgarnia
po więcej informacji o grze zapraszamy na Planszeo
