Dawno nie było w retro kąciku gry z naszej ukochanej mydelniczki, jak zwali Commodore C64 tak więc nadrabiam zaległości i przedstawiam Wam rewelacyjną wyścigówkę – Pitstop II.
Najlepsza Formuła 1!
Pitstop II został wydany w 1984 roku przez dewelopera i wydawcę gier Epyx, jako kontynuację swojego hitu sprzed roku. Sam Epyx możecie kojarzyć jeszcze z innej popularnej gry tamtego okresu – Summer Games. Jednak o tej grze opowiem innym razem.
Pierwszej części nie pamiętam bym ogrywał, za to w następną część męczyłem joystick godzinami. Gra oprócz C64 ukazała się także na Apple II, IBM PC, Atari, a po latach nawet na konsolę Nintendo – Wii.
W zależności od kraju gra Pitstop II wydana była na kasecie magnetofonowej bądź dyskietce 5,25″. Poniżej okładka pudełka jak i wyglądu kasety:
Bądź mechanikiem w swoim pitstopie
W grze sterujesz bolidem Formuły 1. Może i te kilkanaście pikseli bardziej przypominają rozciapaną żabę na asfalcie niż bolid, ale kilka szczegółów da się ujrzeć. Samo menu gry do skomplikowanych nie należy. Mamy wybór ilości graczy. Możemy grać samemu z komputerowym botem lub z kolegą siedzącym obok na kanapie. A wszytko dlatego, że w wyścigu mamy zawsze podzielony ekran. Kolejnym wyborem jest trasa, a tych jest sześć: Hockenheim (Niemcy), Sebring (USA), Brands Hatch (Anglia), Watkins Glen (USA), Rouen (Francja) i Vallelunga (Włochy). Pozostaje jeszcze ilość okrążeń (3, 6 lub 9) oraz poziom trudności – od łatwego przez średni do trudnego.
Na torach nie ma żadnych przybocznych przedmiotów typu drzewa, budynki itp. Poza poziomą grafiką i przebiegiem toru nic się nie zmienia. Trasa toru jest zawsze płaska, czarna, krawężniki czerwono-białe, a trawa zielona. Nie ma ogromnej różnorodności graficznej. Muzycznie też troszkę biednie, gdyż nie ma żadnej ścieżki dźwiękowej, która umilałaby spędzone godziny przed telewizorem. A mimo to gra jest cholernie dynamiczna i wciągająca!
A wszystko przez zużywające się przez nasz bolid paliwo oraz opony. Wraz z przebiegiem wyścigu opony się zużywają symulując to pojawiającymi się paskami na oponach, które w zależności od zużycia zmieniają swój kolor. Chcąc dojechać do mety musimy kontrolować oba stany. W tym celu trzeba zjechać do pitstopu. I tu zaczyna się zabawa w mechanika. Trzeba odpowiednio zatankować zbiornik, jednakże nie można przeholować z paliwem. Gdy nie przypilnujemy maksymalnego poziomu paliwa niejako „przetankujemy”, co skutkuje wyzerowaniem naszego poziomu paliwa do zera.
Oprócz paliwa pozostają opony, które także osobiście wymieniamy. Po przejęciu kontroli mechanika wymieniamy oponę, którą uznajemy za zużytą. Trzeba podejść do bolidu, chwycić koło, skierować się z nim do stosu kół zapasowych (koło samo się zmieni na nowe sygnalizując dwoma dźwiękami) i ponownie założyć do bolidu. Wymiana wszystkich czterech opon wraz z tankowaniem potrafi trwać nie raz minutę! W tym czasie przeciwnik potrafi przejechać pół okrążenia!
Taktyka to odpowiednie zjechanie
Właśnie z tego powodu gra potrafi zasiać spore ziarno adrenaliny. Zjechać na najbliższym kółku i wymienić zużyte prawe koło czy wytrzyma do jeszcze jedno okrążenie? Gdy się przeciągnie wymianę a kolor opony jest już dawno żółty i pojawia się biały pasek wiedz jedno: to będzie ostra jazda bez trzymanki.
A wszystko dlatego, że opony mogą po prostu eksplodować, a ty będziesz podziwiał pobocze toru jednocześnie wąchał spaliny przeciwnika. Tak moi mili – można nie ukończyć wyścigu, gdy źle zarządzimy oponami. I chyba właśnie dlatego ta gra stała się tak popularna w tamtych czasach. Nie ma nic przyjemniejszego, gdy twój kumpel prowadzi przez 3/4 wyścigu, a jednym złym manewrem zawita na pobocze 😉
Podsumowując – Pitstop II to kompletna i wspaniała gra, która nadal będzie inspirować i będzie można w nią grać przez długi czas. Gra, która należy do każdej top listy wszelkich gier! Jedna z najlepszych gier Formuły 1, jakie kiedykolwiek stworzono i jedna z najlepszych gier wyścigowych na Commodore64.